تشخیص بالینی، پرتوشناختی و ملکولی نشانگان اتوزومی غالب لارسن:گزارش یک خانواده بزرگ ایرانی

نشانگان لارسن (ls) یکی از استئوکندرودیسپلازی های نادر اتوزومی غالب است. مشخصه این بیماری عبارتست از دررفتگی های متعدد در مفاصل بزرگ و ناهنجاری های بخش میانی صورت، به شکل هیپوپلازی و شکاف کام. در چند سال اخیر مشخص شده است که نشانگان لارسن به دلیل جهش های بدمعنی یا حذف های کوچک درون چهارچوب در ژن فیلامین b (flnb) بروز می کند. ژن فیلامینb پروتئین سیتواسکلتی بسیار مهمی با همین نام را کد می کند که در تشکیل بافت همبند بین سلولی و غضروف های مفصلی و تکامل مهره ها نقش دارد. در این مقاله، یک خانواده بزرگ ایرانی با بیش از 30 بیمار مبتلا به نشانگان لارسن، در 4 نسل متوالی که با وراثت اتوزومی غالب منتقل شده، معرفی می شود. افراد این خانواده در شهرهای مختلف پراکنده بودند. پس از بررسی های بالینی و پرتوشناختی در تعدادی از بیماران و تأیید تشخیص، بررسی ملکولی برای جهش های ژنflnb ، با روش dhplc، توالی یابی، و هضم اندونوکلئازی انجام شد. جهش در این خانواده عبارت بود از جایگزین شدن گوانین به جای آدنین، در نقطه 679 (679g>a) که سبب جایگزینی اسید گلوتامیک به جای لیزین، در محل اسید آمینه شماره 227 پروتئین فیلامین b (e227k) شده بود. این جهش از انواع جهش های بدمعنی تکراری در ژن بیماری است که درخانواده های دیگر هم گزارش شده است. تفاوت فنوتیپی، از نظر شدت و نوع علائم، در مبتلایان از بسیار خفیف تا بسیار شدید مشهود بود.